تقریرات، تعلیقات، تألیفات و ترجمه ها

1️⃣

مریم سلام الله علیها ذرّه ی نوریّه ی منتقله از حضرت آدم، نوح، ابراهیم و آل عمران (حضرت موسی ) علیهم السلام بود:

 إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمینَ ( 33 آل عمران )

 ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ ( 34 )

2️⃣

مریم سلام الله علیها نذر مادرش، إمرأت عمران، بود؛ که وقتی مریم در بطن او بود؛ نذرش کرد؛ نذر ربّ خویش. یعنی که مادر باردار، قرب به ربّ خویش دارد که با او تکلّم می کند و پروردگارش شنوای گفتار اوست:

  إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ ما فی‏ بَطْنی‏ مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ     مِنِّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (35) آل عمران

3️⃣

مادر مریم، إمرأت عمران، به هنگام تولد فرزندش، وقتی که در می یابد که او دختر است، پناهش می دهد به خدای رحمن. او را از شیطان رجیم، به ربّ اش می سپارد:

وَ إِنِّی سَمَّیْتُها مَرْیَمَ وَ إِنِّی أُعیذُها بِکَ وَ ذُرِّیَّتَها مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ ( 36 آل عمران)

و مریم این استعاذه را به جان می گیرد و به وقتش آن را به کار می گیرد:

قالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ‏ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا (18 مریم )

4️⃣

ربّ مادر مریم ( إمرأت عمران )، نذر این مادر را به احسن وجه قبول می کند، و رشد و نمو او تحت کفالت نبیّ الله، زکریا قرار می گیرد:

 فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا ( 37 آل عمران )

5️⃣

مریم ابنت عمران، تحت تکفّل حضرت زکریا سلام الله علیه، که خود، اهل محراب و نماز و عبادت بود، مراتب حصانت را طی می کند:

وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتی‏ أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فیهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِکَلِماتِ رَبِّها وَ کُتُبِهِ وَ کانَتْ مِنَ الْقانِتینَ (12 تحریم)

6️⃣

مریم سلام الله علیها، ( از این مرحله به بعد، خطابها بصورت مریم محض است )؛ با کفالت حضرت زکریا علیه السّلام در محراب عبادت، با دریافت رزق های معنوی، باطنی و ، از عالم ربوبیت به عالم الوهیت عروج می کند:

کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیَمُ أَنَّى لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ

7️⃣

مریم سلام الله علیها مخاطب و مورد تکلّم ملائکه می گردد:

وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلى‏ نِساءِ الْعالَمینَ ( 42 آل عمران )

8️⃣

مریم سلام الله علیها مخاطب خاص و مستقیم خداوند می شود: امر به انقیاد و تسلیم و عبودیت در مقابل ربّ اش:

یا مَرْیَمُ اقْنُتی‏ لِرَبِّکِ وَ اسْجُدی وَ ارْکَعی‏ مَعَ الرَّاکِعینَ ( 43 آل عمران )

و در این قنوت و قانت بودن اسرار و رموزی هست برای بانوان عابده، ساجده، راکعه و قانته.

9️⃣

بعد از مرحله هشتم، مریم سلام الله علیها که به مرتبه ی راکع و ساجد و قانت بودن صعود کرده و رکوع و سجود و قنوت، صفات حالیه ی او شده اند و ملکه ی وجودی او، بشارتی از سوی ملائکه دریافت می کند:

 إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسیحُ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبینَ ( 45 آل عمران )

1️⃣0️⃣

مریم سلام الله علیها مهیّای إلقای کلمة الله می شود:

وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَکاناً شَرْقِیًّا ( 17 )

 فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاباً ( 18 مریم )

درین مرحله، مریم فعلیّت یافته ی پرورش یافته را می بینیم.

عارفه ای که: " تَخلُقُ بِهِمَّتِهَا ".

با همّت عارفانه ی خویش، خلق و إنشاء و ایجاد می کند.

1️⃣1️⃣

مریم سلام الله علیها، پس از انتباذ از خلق و عزلت و کناره گیری از کثرات، و اتصال به عالم وحدت و حقیقت، مهیّآی نزولات رحمانی حق متعال می شود. زن است و قابل و مطهّر از ادناس و ارجاس و رذائل کثرات خلقیّه؛ ورود کرده در عوالم روح؛ ت لازم را داراست؛ توان تصرّف در سماوات سبع و عناصر و مرکبات دارد. 

مهیّای تنزّل دادن مراتب نوریه و ه، به عوالم مادون؛

آماده ی حیات بخشیدن و روح دادن؛

در آستانه ی نفخ روح؛

فَأَرْسَلْنا إِلَیْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِیًّا 

مَلائکی که مریم را مخاطب قرار داده بودند؛ چنان قوت یافتند که مَلَک اعظم، روح قدسی رسول مُرسَل شد به سوی مریم سلام الله علیها.

و مریم تمثل کرد.

در آن خلوت و وحدت و حجله گاه توحید؛

ربّ مریم که اسم الله " ألرّحمن " بود؛ ربوبیتش را بر او فائض ساخت؛

روح قدسی در صورت و هیئت بشری سویّ، برایش متمثل شد؛

یک آن مریم خیال کرد و گذر خیال بر تمثّل افتاد:

قالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا (18)

مریم درین عبور، به ربّ رحمن پناه برد؛ تا مبادا از عالم تقوا، از آن وقایه خارج شود.

مبادا درین برزخ میان مافوق و مادون، درین برزخ روح و جسم، به اشتباه افتد.

و مریم چنان مسلط و محیط بر تمثلش بود، غرق در مشاهده، با تمام جزئیات.

و استعاذه برای دفع شیطان است از این برزخ مابین روح و جسم.

وَ إِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ‏ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (36) فصلت

زمان زمان نفخ روح است و درگیری جسم.

و مریم نیازمند آرامشی است تا ازین مرحله ی برزخی عبور کند؛ تا با سلامت ازین مرحله بگذرد.

مزاج معتدل می خواهد و خُلقی آرام.

و این خصلت زنهای پاکدامن است.

دختران باکره ای که دست نامحرمی به آنها نخورده؛ و شرم و حیا و خوف از گناه دارند.

برای نفخ روح، مزاج معتدل باید.

و مریم سلام الله علیها در ابتلایی عظیم افتاده.

این رسول رب، که جبرئیل در مقام روح بود، در صورت بشری بر مریم سلام الله علیها متمثّل شد تا وفق میان صورت و معنا شکل گیرد برای آن زمانی که عیسی روح الله احیای موتی کند و خلق طیر.

این صورت بشری و تمثل آن در نزد حضرت مریم سلام الله علیها بر او لازم بود تا خلقت عیسی علیه السلام صرفاً جنبه ی روح اللهی نداشته باشد و صورت بشری و جسمانی اش لباسی باشد بر آن وجه روح اللهی اش، به جهت ورود و حضور او در میان انسانهای بشری.

شاید آن شبهه ی ابن اللهی حضرت عیسی علیه السلام در نزد نصارا ازین رو بود که غلبه ت داشت و نورانیت. خارج از مراتب بشری بود.

به این خاطر خداوند تأکید بر آن دارد که حکم فرماید که او عیسی بن مریم است نه عیسی بن الله.

ابن یک بشر است نه ابن الله.

و بی شک آن رحمت و رحمانیت و رأفت و عطوفتی که به عیسی علیه السلام افاضه شد، به واسطه ی ابن مریم بودنش بود. مریمی که در اوج ت و نورانیت بود و آنقدر از مقام بشری فاصله یافته بود که وقتی آن رسول الهی را در هیئت بشری دید، جا خورد و خوف یافت.

جبرئیل، در حقیقت آن روح غالب و قوت یافته در وجود مریم بود که در کنار وجه جسمانی اش ظهور یافت تا اتفاق روح و جسم، در نفخ و خلق آن روح الهی و کلمة الله مشارکت یابند.